ACİL PATİKALAR

örtücü ormanlarım oldu benim
büyülttüm içimde tek bir dal budamadan
sevinçle saldım köklerini
yerden göğe kadar uzanan

yetim kaçışlardı gezinen
düğümlenen lokmalarla helâlleşip
ya da hassas bir ağlayış
dönüşlü dostluklara değmeden

bahçeler var ormanlarımda
suları toprak gibi alçak
akıyor bulanık değil dalgalar
akisler kendinden geçmiş

dinliyorum sessiz,
şekilsiz,sözsüz,görgü-süz
en derinimde yayılan
bir kucak dolusu cennetü alâ sanki

merhaba diyor ordan
elleri kınalı bir kız
ormandan çıkmaz pek
sevmez bulanık diyarları

kaçıp gitmelik bir heyecanda
usulca kayıyorum kınalara yakın
ormanlarım çağırıyor
karışınca günlük hesaplarım

bazen annem gülümsüyor
bir ağaca yaslanmış, babam gibi
çocukluğum artık sormuyor
sevginin şeklini şemalini

bazende hayellerim boyuyor ormanlarımı
denizlere uçan mavi bir kuş yüreğim
sevdiklerim hep ardımda
taşıyor özgürlük meşalesini

ruhum serbest,dolanıyor uç bucak
uğruyor börtü böcek,yaşlı genç her sineye
arılar gibi emiyor
hepsinden bir yudum nefes

ormanlarım kapsayıcı
hiç bir şey üşümüyor dallarında
içim öyle sıcak öyle güvenli
dalınca yeşil ve sakin

görülmez orman kuytulara...